Namibië september 2019, dag 13

Vandaag via de B1 (asfaltweg) naar Otjiwarongo, een redelijk grote plaats dus er is wat verkeer. Bij kruispunten heeft diegene voorrang die het eerst komt. Dus allemaal stoppen en diegene die het eerst stilstaat mag het eerste weg, werkt prima! Hier zijn ze sowieso wat beleefder in het verkeer; waar ze in Zuid-Afrika naar links gaan zodat je in kan halen geven ze hier richting rechts wanneer iemand achter wil inhalen tenminste als er geen tegenligger aan komt, komt die er wel geven ze richting links. Wanneer je hebt ingehaald geef je 2x alarmlicht waarna de ingehaalde chauffeur nog even een lichtsignaal met de koplampen geeft, netjes toch?

Onderweg heel veel groepjes wrattenzwijnen gezien die erg kort langs de weg stonden maar er niet op gingen. Is toch 120 km per uur en dat staat er wel gewoon een paard op de weg, bijzonder! Bavianen zijn volgens mij ook in te delen in de categorie levensmoe want die steken gewoon bij 120 over.

Nadat we bij C'est si Bon zijn ingecheckt direct doorgereden naar het Waterbergplateau om na het laatste stuk rode "dirtroad" een wandeling naar boven te maken. Was niet erg rolstoelvriendelijk die brokjes van 1 meter. Beloning na het stuk klunen was er wel, wat een mooi uitzicht, mooi! Onszelf daarna maar getrakteerd op een ijsje.

We hadden op de terugweg naar Otjiwarongo nog tijd om naar een cheetah-sanctuary te gaan en zijn de afslag ingeslagen: 45 km vanaf de weg, dirtroad dus toch nog 90 km hovercraften voor mij 💪. Een studente uit Mauritius heeft ons rondgeleid en veel verteld, was interessant.

Nu weer terug en ff op de Wi-Fi,  koffie en daarna parkje even rond voor het avondeten.

Groetjesss